บทที่ 7 ชายชู้อันดับหนึ่ง (๒)

ฝ่ามือหนาล้วงลึกเข้าไปในอุ้งปากนาง ปล่อยเศษเล็บและผงดินป่าช้าเข้าไปในคอ หญิงสาวเบิกตาโพลง คิดว่าชายตรงหน้าพยายามให้กลืนน้ำอสุจิของเขา

“อะ... อั่ก ค่อก” รสชาติห่วยแตกเหมือนโคลนเลย คงคิดดีแล้วที่ตอนโม๊คให้เขาไม่เลียน้ำใสๆ ที่ปริ่มตรงปลายหัวเข้าไป ถ้ารสชาติอสุจิผู้ชายจะรสชาติแย่ขนาดนี้ รู้งี้ไม่อมให้เปลืองขี้ปาก

“กลืนเข้าไปเสีย” เสียงทุ้มกดต่ำออกคำสั่ง ดวงตาสาวงามเหลือกขึ้นมองเขาทั้งน้ำตาที่ปริ่มจนดวงตาแดงก่ำ รสชาติเกินจะกินแบบนี้ยังจะมาบังคับให้กลืนอีก ไอ้ผีโรคจิต “กูบอกให้กลืน”

อึก

ด้วยไม่มีทางเลือกมากนัก นางสาวบียอมกลืนสิ่งที่คิดว่าเป็นน้ำกามลงไปในลำคอ มันไหลลงผ่านลำคอระหงจนลูกกระเดือกเล็กๆ ของหญิงสาวขยับขึ้นลง ผีขุนแสนคำฉีกยิ้มท่าทางพึงพอใจ ดูเหมือนว่าหญิงสาวที่นอนเปลือยอยู่บนฟูกจะไม่รู้อะไรเลยสินะ

ช้าๆ เดี๋ยวก็ได้ไม่ตายดีแล้ว

“มึงทำได้ดีมาก” ฝ่ายผีบีบคางมนไว้ เชยให้สบตาตนที่อยู่เหนือร่างทั้งที่ร่างกายสาวยังล่อนจ้อน “กลับไปสืบสาวราวเรื่องต่อในตอนตื่นเสีย ค้นหาชู้ทุกคนของเมียกู อย่าให้ใครล่วงรู้ว่าได้เจอกูอีก”

“...”

“แล้วคืนพรุ่ง... จงหลับใหลมาเสพสวาทกับกูในนิมิตแห่งความตายอีกคราเถิด บัวงาม”

ขนาดจะหงี่ยังเรียกชื่อผิดเป็นชื่อเมียเก่า ไอ้ผีขุนแสนคำ ไอ้ผีหน้าหล่อ!

เฮือก!

หญิงสาวตื่นขึ้นมาอีกในช่วงสายของวันต่อมา ฝ่ามือเล็กถูกกำแน่นด้วยฝ่ามือหยาบกร้านของใครสักคน นางสาวบีในร่างกายนางบัวงามปรือตาเบิกโพลง หยัดกายลุกขึ้นอย่างกะทันหัน กวาดสายตากลมโตมองไปยังร่างกายใหญ่โตที่แต่งกายราวกับทาสชายในเรือน ร่างกายกำยำที่ออกสีคล้ำลมแดดนั้นเต็มไปด้วยรอยบาดแผลเป็น ราวกับเคยผ่านการศึกหรือไม่ก็โดนเฆี่ยนตีมาอย่างหนักหน่วง ฝ่ามือเปื้อนดินนั้นกำลังกุมมือเล็กๆ ของหญิงสาว และหลับสนิทในท่าหมอบเอามือข้างหนึ่งขึ้นเอื้อมขึ้นมากุมมือนางอย่างเจียมตน

หมับ!

“แม่เจ้า!” ยังไม่ทันที่นางสาวบีจะชักมือกลับด้วยปฏิกิริยาป้องกันตัวอัตโนมัติ ทาสชายคนนั้นรีบฉวยจังหวะลืมตาตื่น พุ่งพรวดขึ้นมาบนฟูกนอนของหญิงสาว คร่อมทั้งร่างกายอ้อนแอ้นอรชรเอาไว้แทบทันที พร้อมกับยกนิ้วชี้หยาบใหญ่ขึ้นปิดริมฝีปากหยักเมื่อหล่อนสบถออกมาด้วยภาษาประหลาด

“เบาไว้ขอรับ คุณผู้หญิง... มิมีใครรู้ว่ากระผมแอบปีนเข้าเรือนท่าน”

“อึก...” ริมฝีปากเล็กเม้มกลีบปากแน่นเมื่อสัมผัสได้ถึงปลายสันจมูกโด่งและกลิ่นเหงื่อร้อน นี่เพิ่งเจอความอัศจรรย์ใจในฝันอันยาวนานมานะ ทันทีที่ลืมตาตื่นก็จะเจออีกเหรอ แล้วดูจากท่าทางที่กล้าขึ้นมาคร่อมลูกเจ้านายแบบนี้ “หรือนาย... จะเป็นชู้ของฉันงั้นเหรอ?”

เป็นคำถามโง่ๆ แต่ทาสชายคนนั้นกลับเบิกตากว้างราวกับเจอคำพูดแปลกหู ก่อนที่จะฉีกยิ้มกว้างราวกับดีอกดีใจเสียปานนั้น

“กระผมดีใจเหลือเกินที่อย่างน้อยครั้งนี้ท่านก็ยังนับกระผมว่าเป็นชายชู้ของท่าน”

“...”

“ก็กระผมเป็นเพียงแค่ของเล่นของคุณผู้หญิงมิใช่หรือขอรับ?”

ถึงกับอุทานในใจว่า เชี่ยอะไรเนี่ย

นางบัวงามนี่แม่งโคตรจะมั่วและทั่วถึงเลยนี่หว่า ขนาดทาสชายก็ยังเอา!

แต่เอาเป็นของเล่น นี่มันเสือผู้ชายในยุคกรุงศรีชัดๆ

“นับว่าเป็นชู้ของท่านคนหนึ่ง?” แต่เมื่อปลาเล็กงับเหยื่อ ยอมปล่อยไก่ออกมาคำโตแบบนี้ มีหรือที่เธอจะไม่ฮุบปลาตัวนั้นเอาไว้เพื่อความอยู่รอดของตัวเอง อย่างน้อยก็ควรรู้ข้อมูลแรกที่ว่าชายชู้ของนางบัวงามมีมากกว่าหนึ่ง หรือสอง หรือสาม!? “หมายความว่าฉันไม่ได้มีนายเป็นชู้คนเดียวเหรอ?”

“กระผมมิรู้ดอกขอรับ เมื่อคุณผู้หญิงออกคำสั่ง กระผมก็แค่ทำตามหน้าที่เท่านั้น” ทาสชายกำยำตรงหน้ายังคร่อมอยู่บนร่างกายยามตื่นของหญิงสาวที่ตนหลงรักหัวปักหัวปำ เขาไม่ได้ฉลาดนัก แต่ในเรือนนี้ก็รอดพ้นหูตาเป็นมิได้ แต่ก็พูดออกมากลายๆ ว่านางคงมีชู้คนอื่นอีก ที่วันนี้ปีนขึ้นเรือนมา ก็เพียงคะนึงหาอยากเจอหน้านวลนางเท่านั้น

แต่ดูท่าทางจะล้ำเส้นหล่อนมากไปหน่อย หญิงสาวที่นอนใต้ร่างเลยทำตาเขียวปั๊ดใส่เช่นนี้

“แล้วมาคร่อมทำไม อยากโดนตบเหรอจ๊ะ?” นางสาวบีผู้ไม่คิดคดทรยศต่อเซ็กซ์แรกและผู้ชายคนแรกอย่างขุนแสนคำเลือกที่จะโพล่งขึ้นมา... ก็เปล่า จริงๆ แล้วถ้าอยากมีชีวิตรอด ก็ไม่ควรเอาร่างกายอีหญิงใจทรามนี่ไปเกลือกกลั้วกับใครอ่ะนะ ถึงจะเป็นอดีตคนเคยกอดเคยนอนด้วยกันก็ตาม

ไม่งั้นไอ้ผีขุนแสนคำคงเอาเธอตาย!

ไม่ได้บ้าผู้ชายเหมือนคนที่มาสิงร่าง แต่ก็แอบเสียดายนิดหน่อย ทาสชายบ้านนี้งานดีเป็นบ้า

หุ่นหนากล้ามกำยำ... ยิ่งกว่าไอ้ผีหน้าหล่อนั่นนิดนึง ถึงจะเตี้ยไปหน่อย แต่หน้าตาคมคายดูไม่เลวทีเดียว ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเปล่งประกายดูธรรมชาติ ผิวสีแทนเหมือนคนทำงานออกแดดออกกำลังทุกวัน ถือว่างานดี สายพิทบูล เหมาะสำหรับเอามาเป็นของเล่นแก้เหงาจริงๆ

นางบัวงาม... หล่อนใช้บุญกีได้คุ้มมาก ขอนับถือเป็นปรมาจารย์

แต่... ไม่ใช่เวลานี้สิ!

เอาเป็นว่ารู้แล้วว่าข้อมูลแรกคือนางบัวงามมีทั้งชู้... และของเล่นจ้ำจี้ในเรือนนี้ ก็คือชู้มากกว่าหนึ่ง สุดจริงอะไรจริง

“กระผมขออภัย กระผมจักรีบออกจากตัวท่านประเดี๋ยวนี้ขอรับคุณผู้หญิง” ดูท่าทางเลิ่กลั่กเมื่อถูกดุนั่นสิ ชายหนุ่มรีบรุดออกจากกายสาวพร้อมกับล้มลงไปคุกเข่าอยู่ที่พื้นเรือน มองหญิงงามที่ค่อยๆ หยัดตัวลุกขึ้นจัดผมเผ้าตนเองด้วยแววตาหลงใหล

แม่ช่างงามเหลือเกิน ท่วงท่ายามตื่นนอนอันแสนน่าดู เพลิดเพลินกับทรวดทรงองค์เอวที่ปรากฎอยู่นอกผ้าห่มกาย ชุดรัดอกและซิ่นบางๆ นั้นเปิดความงามเหมือนยามที่เคยเอานางมาอยู่ใต้ร่าง ยามเมื่อนางอนุญาตให้ละเลียด เขาก็กัดกินนางอย่างหิวกระหาย ราวกับคุณบัวงามที่อยู่ใต้ร่างนั้นคือชิ้นเนื้อชั้นดี ที่สุนัขจรจัดอย่างเขาโหยหามาตลอด

คุณบัวงามเคยบอกว่าชอบที่เขาภักดี ซื่อสัตย์ และโง่เขลาเหมือนสัตว์

คุณบัวงามอนุญาตให้เขาฉกชิมตัวหล่อนได้ แลกกับการใช้งาน

เขาจึงได้แต่มาเฝ้ารออย่างมีความหวังว่าวันนี้นางจะใช้งานเขาด้วยอะไรอีก แลกกับการได้เอาหล่อนมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้ง

ไอ้ทาสนามว่ากล้าผู้นี้ จะขอถวายตัวรับใช้คุณบัวงาม ด้วยความรักความภักดีไปจนวันตาย

นางสาวบีที่จัดผมเผ้าเรียบร้อยแต่เห็นว่าทาสชายคนนั้นยังนั่งคุกเข่าจ้องมองเธอไม่ยอมลุกออก เลยทำได้แค่ปรายตาลงมองตาดุราวกับไล่กลายๆ

หากแต่หมาโง่ของนางบัวงามนั้นกลับไม่รู้สึกตัว เขาเอาแต่นั่งจ๋องส่ายหางดุ้กดิ้กอยู่ตรงนั้น

“ต้องให้ไล่หรือ พ่อหนุ่ม” ดูทรงจะอายุน้อยกว่า สักสิบแปดสิบเก้าได้มั้ง

“คุณบัวงามมิเคยพูดคุยกับกระผมได้มากมายเช่นนี้ กระผมเพียงแค่ดีใจเกินเหตุ แลอยากชื่นชมความงดงามของท่านอีกสักนิดเพียงเท่านั้นขอรับ” ออเซาะไม่พอยังฉีกยิ้มกว้างใส่ นางสาวบีแพ้ผู้ชายไทป์หมามากเหลือเกิน ใจสั่นไหว “ให้กระผมได้นั่งมองท่านอีกสักครู่ได้หรือไม่... แค่เพียงเพลาสั้นๆ แล้วกระผมจักมิรบกวนท่านไปอีกสักระยะเลยขอรับ”

หมอนี่... น่าจะใช้ประโยชน์ได้แฮะ

“ประเดี๋ยวนะ” เมื่อนึกได้ว่าควรเริ่มใช้ประโยชน์น้องสุนัขของนางบัวงามที่ตรงไหนก่อน สีหน้าของสาวงามก็เปลี่ยนไป อย่างไรทาสชายตรงหน้าก็ไม่รู้ว่าหล่อนคือคนอื่นที่สิงสู่ในร่างกายนี้เหมือนไอ้ผีแสนคำคนชาติหมา เลยปรายตามองเขาอย่างมีมาด ยังไงดูจากทรงถ้านับว่าชายคนนี้เป็นของเล่น ก็คงต้องวางฟอร์มหน่อยล่ะ “แปลว่าเธอจะทำตามที่ฉันสั่งทุกอย่างใช่ไหม”

นายกล้ารีบผงกหัวขึ้น แต่เมื่อเธอยืดตัวมองก็รีบก้มหน้าหลบ เขารู้สึกตื่นเต้นราวกับคนตรงหน้ากำลังชูกระดูกมาล่อ

“ขอรับ! แค่เพียงท่านสั่งกระผม กระผมทำได้ทุกอย่าง”

นางสาวบีฉีกยิ้ม ก่อนที่จะค่อยๆ โน้มตัวลง อย่างไรนี่ก็ไม่ใช่ร่างกายของเธอ เธอจะทำยังไงเพื่อหลอกล่อใจชายก็ได้จริงไหม อีกอย่างนางบัวงามนี่นมโตใช้ได้เลย มิน่าล่ะถึงมัดใจได้แม้กระทั่งทาสชายหน้าซื่อตาใสคนนี้

หน้าอกอวบยามเมื่อโน้มตัวต่ำ เห็นเป็นร่องอกขาวๆ เป็นลูกกลมกลึงสวยงาม แถมผิวยังขาวจัดอมชมพูจนเห็นเส้นเลือด ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของนายกล้าเบิกกว้างจ้องมันตาไม่กระพริบ หญิงสาวจึงหยัดตัวลุกขึ้นยืนจากฟูกนอน เอื้อมมือเรียวสวยมาบีบปลายคางคมกร้าวของชายหนุ่มบังคับให้เงยหน้าขึ้นมองหล่อนที่ยืนอยู่สูงกว่า

ที่ถึงแม้นายกล้าจะตัวเล็กกว่าขุนแสนคำ แต่กะจากสายตา ก็คงไม่ต่ำกว่า 178 เซนติเมตร

ถ้าเทียบกับตัวนางบัวงามที่ส่วนสูงแค่เพียง 150 เซนแล้ว เขาที่นั่งคุกเข่าอยู่ยังตัวใหญ่กว่าเป็นไหนๆ

“งั้นเธอ...”

“...”

“ช่วยสืบให้ฉันรู้ทีได้ไหม ว่าชู้ของฉันนอกจากเธอแล้ว... มีอีกกี่คน”